Soms voelt het alsof je lijf je in de steek laat. Alsof iets wat altijd vanzelf ging, ineens raar en ongemakkelijk is. Een verzakking… misschien heb je er al mee rondgelopen voordat je doorhad wat het eigenlijk was.
Dat gekke gevoel van ‘iets dat niet klopt’
Ik weet nog dat ik dacht: heb ik een blaasontsteking? Zit er iets tussen mijn benen? Alles voelde anders daar beneden. Niet pijnlijk, maar wel oncomfortabel. En het werd erger na een lange dag staan of tillen. Misschien herken je dat ook. Dat je merkt: dit is niet ‘gewoon moe zijn’, dit voelt anders.
Je voelt het, maar ziet het niet
Wat ik lastig vond: je kunt het niet zien. Niemand merkt het aan je. En toch beïnvloedt het hoe je beweegt, hoe je sport, zelfs hoe je naar buiten durft. Ik werd terughoudender, voelde me minder vrij. En dat raakt aan meer dan alleen je bekkenbodem — het doet ook wat met je zelfvertrouwen.
Wat voor mij verschil maakte
Pas toen ik er écht over ging praten — met een vriendin, later met een bekkenfysiotherapeut — begon er iets te veranderen. Oefeningen hielpen. Maar het was vooral het besef: ik ben niet de enige. Er zijn manieren om het lichter te maken. Soms letterlijk, door je houding, ademhaling, of simpelweg door een andere routine te kiezen.
Laat het niet stilletjes je leven bepalen
Als jij ook merkt dat je je anders beweegt, of je schaamt om wat je voelt, weet dan: het is oké om hulp te vragen. En om het serieus te nemen, ook al lijkt het ‘iets kleins’. Jij kent je lijf het best. En het verdient aandacht, net als jij.
Je bent niet kapot, je lichaam praat tegen je.
Luister ernaar, zacht, maar vastberaden. Je hoeft dit niet alleen te dragen.